|
Het zonmotief in christelijke
kunst
Uit vroeg-christelijke bron weten
we dat er in de Romeinse keizertijd ook geweven of geborduurde zonnevaandels moeten hebben bestaan. Christenen hadden er toch
niet zo veel moeite mee om ook hun God of hun Christus als een zon te zien, zodat het voor zonaanbidders ook gemakkelijker
werd om christen te worden.
Dit
verklaart waarom er in de christelijke kunst ook zoveel vroeg-Aziatische zonnesymbolen terecht zijn gekomen.
| Sumerië: cylinderzegel |
|
| god met de regalia in de hand, met de zonneschijf, op een tafeltje, omhooggehouden aan koorden |
Mesopotamië
Zonnesymbolen zijn er ook volop
in Mesopotamie geweest. Hebben we tot nu toe vooral de erfenis vanuit Iran besproken, dan nu een paar woorden over de andere
antieke Aziatische beschaving.
De maan komt altijd voor als een
eenvoudige maansikkel, maar de zon komt in vele gedaanten voor: als een achtpuntige ster, als 2 concentrische cirkels, een
rozet, die aan een bloem doet denken en nog veel meer.
Assyrië: De gevleugelde
zon
In de Assyrische tempels liet
men de zon op een mooie plaats aanbrengen, zodat iedereen hem goed kon zien. Ook werd hij meegedragen op standaards, in processies
of bij veldtochten. Meestal in combinatie met de maan. Afhangende kwasten moeten het embleem nog wat opsieren (of andere functie?).
Het zon+maan symbool zien we dan vaak optreden.
|
