De huidige boerderij Het groot Duyfkot dateert uit de 18e-eeuw en is in het derde kwart van de 19e-eeuw verbouwd. De boerderij behoort tot het Brabants staldeeltype van de hallehuisgroep. Aan de boerderij zit een herenkamer vast, overblijfsel van een 16e-eeuwse havezate.  

{Een havezate (of havezathe of havesate) is een versterkt huis, burcht, hofstede, hof of hoeve. Oorspronkelijk was het een benaming voor een grote boerderij met land. In de 17e eeuw was de havezate een riddermatig goed. Het bezit hiervan was een voorwaarde voor lidmaatschap van een ridderschap. Bron: wikipedia)}

Bij de boerderij hoort de Vlaamse langsdeelschuur die vanuit de positie van het te plaatsen bord, voor de boerderij staat. Juist achter deze schuur is nog de spits van de Duiventoren waar te nemen.

In de buitengevel van de Heerenkamer bevindt zich een van donkere bakstenen gemetseld maalteken.  Dit dateert van de bouwtijd van de 16^e eeuwse Havesathe.

In de 15e-eeuw, toen Lyemde ongeveer 700 inwoners telde en de oude herengoederen vervallen waren tot kleine buurtschappen bestonden er nog enkele grote hoeven. Een daarvan was ‘die hove ten Acker’ of ‘t goed ten Acker’. Uit dit ‘goed’ heeft zich waarschijnlijk het ‘Groot Duijfhuis’ ontwikkeld. De eerste keer werd van dit ‘goed’ melding gemaakt in 1400, bij een verkoping voor de schepenen van Liempde.

In 1449 kwam de hoeve in handen van Ludolf van de Water. Op ‘t eind van zijn leven wilde Ludolf zijn goederen schenken aan een goed doel.

Hij schonk in 1471 o.a. deze hoeve aan de Kartuizers die ongeveer 2 km. stroomafwaarts aan de Dommel een klooster stichtten. Behalve de hoeve waren ook meerdere hoeves en gronden betrokken bij de schenking.

Na de vrede van Munster werden alle goederen van de kartuizers in beslag genomen en kwam de hoeve in 1659 in handen van Pieter Lus. Pieter Lus liet waarschijnlijk in 1661 de duiventoren bouwen. Op dit moment (2008) is de hoeve eigendom van Stichting Brabants Landschap en wordt bewoond door Jef van de Braak.

Het tekort aan mest was de voornaamste drijfveer om een Duiventoren te bouwen. De, soms honderden duiven, leverden behalve een regelmatig mals boutje, vele honderden kilo’s fosfaatrijke mest.

Het tekort aan meststoffen was aanzienlijk dus de duiven waren een welkome bron.

De eigenaar van de hoeve ‘Het Groot Duijfhuis’ bezat, als een van de weinigen in de streek, het recht deze duiven te houden.

De omliggende landbouwers waren, door de voedselbehoefte van de duiven, over het algemeen weinig gecharmeerd van de vele duiven op de Duiventoren.