In de christelijke traditie kreeg de haan eveneens een bewakende functie. Had de haan niet gekraaid
toen Petrus zijn Heiland 3 maal verloochend had? De torenhaan moest de mensen er aan herinneren dat ze altijd tekort
schoten in de navolging van Christus.
Dit minder prettige gevoel dat de haan opriep werd gecompenseerd door een andere christelijke symboliek:
nl. door zijn opvallende ochtendgedrag werd de haan tot het symbool van de opstanding.
De Haan werd daarmee ook tot een Paassymbool.
Op de palmpaasstokken, die op oude Germaanse traditie teruggaan, werd ook heel vaak een haantje gestoken.
Dan had hij met de vruchtbaarheid te maken.
Misschien toch dat haantjesgedrag en zijn behoefte om vaak te copuleren
met de wijfjes van zijn gevolg. Wat hem tot een vroeg vruchtbaarheidssymbool had gemaakt bij primitieve volken.
Demonenverjager
Bij de oude Grieken hoorde de haan bij de stralende Apollo. Hij joeg de demonen van de
nacht weg. Het is goed mogelijk dat de christenen, die christen moesten worden nadat Constantijn er een staatsgodsdienst
van had gemaakt, hun oude heilige objecten niet gemakkelijk opgaven en dat er al vroeg een synthese kwam tussen het oude en
het nieuwe geloof.
Windhaan
Ook in ons land werden al in de 10e eeuw al hanen op de torens gezet als windhaan.
In vroeger tijd was het om tal van ambachtelijke en andere redenen (veel vervoer over water) belangrijk om met de wind rekening
te houden.Er zal vast vaker naar gekeken zijn dan tegenwoordig.
Pluto en Proserpina
Maar de haan is naast zijn waakzaamheid ook gezien als een dier dat in het teken staat van de vruchtbaarheid.
Zo zien we hem in de oudheid al zich onder de stoel van Proserpina schuil houden, in afwachting van de komende
lente als Pluto zijn gemalin weer naar boven naar de wereld laat gaan, zodat de aarde vrucht kan dragen. Dan is Proserpina's
moeder Ceres weer zo blij dat ze haar dochter weer voor 6 maanden bij zich heeft dat ze de gewassen weer
volop laat groeien.
