Persingen

Persingen is een dorpje in de Ooijpolder bij Nijmegen. Volgens kenners is het met z’n 37 huizen en 98 inwoners het kleinste dorp van heel Nederland.

Parel van het gehucht is het kerkje dat al lang niet meer als kerk dienstdoet en niet alleen doordeweeks maar ook zondags de deuren gesloten houdt. Wel worden er nog veel trouw- en rouwdiensten in het gebouw gehouden.

In het begin van de 13e eeuw werd hier een kapel gebouwd die gewijd was aan de heilige Dionysius. Het laatgotische koor van de kerk dateert uit de 14e eeuw. Het onderste deel van de toren is nog ouder. In de 15e eeuw werd er op de toren een klokkenverdieping gezet, met daarbovenop een ranke spits.

De info die ik op internet (Ref. Dagblad) tegenkwam vertelt verder:

Om de kerk heen ligt een weiland. Koeien stappen loom door het gras, nieuwsgierig kijkend naar iedere bezoeker. Een glanzend zwart-wit kalfje ligt vlak bij de kerkmuur te zonnen. Het gras geurt, de vogels kwinkeleren. En verder is het on-Hollands rustig. Ver in de verte zijn er de geluiden van de stad Nijmegen. Het lijkt een andere wereld.

Het kalfje is het zonnen moe en dartelt richting z’n moeder, zoekt de volle uier en begint gulzig te drinken. Een hagelwitte poes, die heeft liggen slapen bij de voordeur van de boerderij achter de kerk, rekt zich loom uit en stapt parmantig het weilandje in.

Persingen is het paradijs niet. En in het kerkweiland lopen geen beren en leeuwen. Maar toch laat de profetie van Jesaja zich niet uit de gedachten wegdrukken: „De koe en de berin zullen tezamen weiden, haar jongen zullen tezamen nederliggen en de leeuw zal stro eten gelijk de os.”