Deze laatgotische hallenkerk met Romaanse onderdelen is beschermd.

De kerk heeft een kunstvol interieur met H. Barbara-altaar in late renaissance, een barokke biechtstoel uit 1693 en een 18de eeuwse preekstoel in bijzonder fraai houtsnijwerk.

 

Deze vijftiende-eeuwse kerk met een merkwaardige zware toren zonder naald (1447) werd tijdens de oorlog 1914-1918 volledig verwoest. In 1922-1923 werd de gotische kerk weer opgebouwd naar de oorspronkelijke plannen.

De parochie Woesten ontstond in de 12de eeuw. Voordien was het een deel van Reninge waar weinig bewoning was en waar het vee op gemeenschappelijke gronden kwam grazen onder begeleiding van een herder.

Sinte-Rictrude is de patrones van de kerk van Woesten. Men kwam ze eertijds dienen tegen de vallende ziekte en gelijkaardige kwalen, zowel onder de mensen als onder het vee. De aanpalende parochie, Reninge, heeft dezelfde beschermheilige.

Zo pleegt men te zeggen : Reninge is de moeder en Woesten de dochter. Paus Innocentius XI verleende in 1680 een volle aflaat. Zowel te Reninge als te Woesten wordt Sinte-Rictrude sedert onheuglijke tijden vereerd door een eigen officie, dat ontleend is aan het Proprium van de abdij van Marchiennes.

De relikwie van Sinte-Rictrude die te Woesten vereerd wordt bestaat uit een deeltje van de relikwie van Reninge, die in 1722 en 1746 voor echt erkend werd door de bisschop van Ieper. Het deeltje werd aan Woesten geschonken in 1804. In de kerk van Woesten bestaat er verering van Sinte-Brigida, de H. Apollonia en O.L.Vrouw van de zeven Weeën.

 

 

 

De Sint-Petrus en Pauluskerk in Elverdinge is een laat-gotische hallenkerk. Na de oorlog 1914-1918 bleven alleen fragmenten van de zuidermuur met oude grafstenen en de 15e eeuwse toren (55 meter) bewaard. De kerk werd in haar oorspronkelijke vorm van driebeukige hallenkerk heropgebouwd onder leiding van architect J. Coomans uit Ieper.